Het klinkt wellicht pretentieus, maar als Sofie en ik iets samen doen, dan mag het resultaat er nogal serieus zijn, vind ik. Dat was de eerste keer zo bij mijn boek, waarvoor ze het grootste deel van de foto’s nam, en Meer lezen …
Mijn schoonzus Jolien kreeg voor haar verjaardag een tegoedbon voor een tas naar keuze. Ik leende haar mijn tassenboeken uit en zij koos de eenvoudige Augustine uit Mijn Tas. (Jeej, daardoor kan ik alweer een tas doorstrepen op mijn lijstje Project Meer lezen …
Op naaiweekend zette ik me aan een naaiwerkje dat je best doet in extra toffe compagnie: spookjes*, beter bekend als wasbare / herbruikbare wattenschijfjes à la Art d’Eco. Een vriendin had tien stuks besteld, nog niet ZO heel lang geleden, maar het is Meer lezen …
Het is misschien wat gek om nu nog te schrijven over een wollige headband, maar kijk, het is niet anders. Ik breidde deze hoofd/haarband uit het bolletje dat overbleef van lieve Paulie, maar ik begon intussen ook aan een ander Meer lezen …
Een tijd geleden, tijdens een van mijn opruimacties, kwam ik mijn atlas tegen. Een boek dat ik al sinds het eerste middelbaar (of zo) had, maar dat de laatste jaren niet meer werd gebruikt. Google Maps, ja, dat regelmatig, maar de papieren atlas Meer lezen …
Een paar jaar verhuis ik al UFO’s van ex-breisters mee, UnFinished Objects. Vanwaar ze precies komen, weet ik niet meer: gekregen van de mevrouw met de rode jas, via LETS of gekocht in de Kringwinkel? Geen idee, maar wat wel Meer lezen …
Af en toe krijg ik een bestelling van vrienden of familie. Iedereen weet intussen maar al te goed dat ik naai, en de meeste weten ook dat ik graag op bestelling werk. Op die manier weet ik dat wat ik maak zal gebruikt worden: Meer lezen …
Hoelang ik aan deze gilet bezig geweest ben, weet ik niet. Lang, heel erg lang. 4 oktober 2014 begon ik eraan, vandaag, 14 december 2015 en veel Netflix-series later, zette ik de knopen eraan. In de zomer breidde ik er – uiteraard! – Meer lezen …
Toen ik zo’n anderhalf jaar geleden hoorde dat ik tante was geworden van Emma, het dochtertje van mijn jongere broer en zijn vriendin, barstte ik uit in tranen van contentement. Emma, zeg, zo noemde ik mijn poppen vroeger ook, want Meer lezen …
Ik weet niet meer hoe of waarom ik op het idee kwam om een kussen van ruiten te haken, maar ooit sijpelde het idee mijn hoofd binnen. En dan moet het er ook vroeg of laat (in dit geval: laat, Meer lezen …
Op mijn wil-ik-deze-herfst-doen-lijstje stond alweer: “naaien: nog een tas uit De tas van Annelies”. Deze keer werd het Marie, omdat ik daarvoor de nodige fournituren in huis had. Ik vind het ook gewoon een heel tof tasje, extra tof met die rits Meer lezen …