Little Miss Y.’s Homemade Wardrobe: het bloesje

Geen naaimagazine dat al lang in de kast stond deze keer, wel een naaiboek dat al lang in de kast stond. Ongebruikt, ook weer. Ik weet al niet meer zo goed waarom precies ik ZO enthousiast was over Little Miss Y.’s Homemade Wardrobe dat ik het DIRECT wilde, want “kokette vintagestijl” is eigenlijk niet echt mijn stijl. Ik vind het wel een toffe stijl, dus dat moet toen reden genoeg geweest zijn om het boek toch aan te schaffen. En het is van Astrid-Fia De Craecker, een madam die ik dan wel niet in het echt ken, maar wel virtueel, en het leek me zo’n toffe dat ook dat een reden was waarom ik het boek in mijn boekenrek wilde zodra het gepubliceerd werd, intussen ook alweer bijna drie jaar geleden. Spijt van? Geen seconde, maar het werd echt tijd dat ik eens een patroontje testte, nietwaar?

Ik sukkel de laatste maanden nogal met kleding voor mezelf. Ik weet precies niet goed meer wat bij mij(n lijf) past, en daardoor weet ik dus ook niet meer goed wat ik best voor mezelf naai. #firstworldproblems, I know.

Maar ik had luchtige bovenstukken nodig. Echt nodig. Tijdens het laatste naaiweekend in maart koppelde ik die noodzaak aan de goesting om eindelijk eens een Little Miss Y.-patroontje te testen.

Dus: het mei-bloesje. Ook hier weer (zoals bij het test-adventure jacket voor Stefan): een testversie die toch enigszins draagbaar is, als het even kan. De stofkeuze was daardoor evident: een goedkope want tweedehands, effen lap. Het is trouwens vrij dun en voelt wat zijde-achtig aan, perfect voor een luchtig bloesje, dacht ik zo.

Ik verlengde het omdat ik al meteen zag dat het anders veel te kort zou zijn, maar verder deed ik geen aanpassingen. De rug vind ik leuk, maar bleek nogal bol te staan (ik heb maar een kort bovenlijf) en ik had geen goesting om alles weer los te maken, waardoor ik het onelegant oploste: door een stukje onderaan vast te stikken. Zelfs geen deftige neep, ahum. ’t Is maar voor mezelf, dus dan maakt het altijd wat minder uit.

Maar nu: de maat. Het zit overal goed, behalve aan mijn borsten. Ik kan nauwelijks mijn armen bewegen of het spant en trekt tegen. Dedju! Dat ligt ongetwijfeld aan mijn onvoldoende opmeten, maar ik hou dit bloesje alleszins dus voor gelegenheden waar ik niet te veel moet bewegen. Ahum. Note to self: voor een eventueel definitieve versie moet ik toch hier en daar wat aanpassingen doen. En heel erg goed meten.

Conclusie: ik vind het een tof bloesje. Sober zoals ik het wilde, eerder stoer dan lief of koket door de donkergrijze kleur én ik heb weer een niet-tricot bovenstuk voor de komende lentes/zomers (en de herfsten en winters in combinatie met een gebreide cardigan).

Patroon

Het mei-bloesje uit Little Miss Y.’s Homemade Wardrobe van Astrid-Fia De Craecker

Materialen

De stof is een tweedehands – oorspronkelijk beige – lap die ik verfde met eco-textielverf (daarover later meer!), de knoopjes komen uit de Kringwinkel.