naaien

Er was ooit een tijd dat ik veel naaide, en veel schreef op dit plekske. Dat lijkt een hoofdstuk dat ik zo’n drie jaar geleden afsloot – toen we na een paar zware verhuis- en bouwjaren verhuisden naar ONS HUIS. Er begon een nieuw hoofdstuk, en daar kwamen dus ook wat veranderingen bij kijken, ook […]

Mijn vriendin Evy is zot van matcha. Ze kan er nauwelijks over zwijgen. Zelfs liedjes gaat ze aanpassen om haar liefde voor het groene poeder te onderschrijven. Matcha, matcha girl, dus – ja, op de tonen van het hilarische Macho Man. Die titel is haar zo op het lijf geschreven dat ik er ‘iets’ mee

Ha, ‘broodnodig’, schreef ik daar. Dat is natuurlijk totaal overdreven, maar wat ik ga laten zien, kwam wel voort uit een soort van irritatie en irritatie willen we natuurlijk altijd vermijden. Dus. De strijkplankhoes Die kwam er gewoon omdat ik mij stoorde aan de oorspronkelijke, lelijke hoes van mijn strijkplank. Niet meer en niet minder dan dat. Mijn strijkplank

In Chicago (dju toch, ik heb daar nog altijd niet over geblogd!) stond shoppen niet hoog op mijn to-do-lijstje. Ik vind dat in België al een activiteit waaraan ik liever niet te veel tijd besteed. Als ik dan eens aan de andere kant van de wereld beland, heb ik ook wel wat beters te doen. Allez, niet dat

Mijn vijf jaar oude, gebreide cirkelsjaal en mijn gerecykleerd cirkelsjaaltje hebben concurrentie gekregen. Van een feller, vrolijk groen exemplaar, nog wel. Maar je weet wat ze zeggen, cirkelsjaals kan je nooit genoeg hebben. En een eenvoudige cirkelsjaal, dat heb je zo gemaakt. Nu ja, ‘zo’ is relatief. Het zit zo. Timehop herinnerde er mij onlangs aan dat het

Niets nieuws onder de zon, en zelfs niet op deze blog, dus ik hou het ultrakort. Dat mag ook eens, hé? Ik maakte nog eens een Kobo-hoesje, deze keer voor Marieke. Met evenveel toewijding en op dezelfde manier als het hoesje dat ik voor Sofie maakte, maar met een vintage roze bloemenstofje. Vintage, want het is een oude

Nood aan luchtige bovenstukken heb ik, schreef ik al eens. Meer bloesjes, dus! Losse, flodderige (is dat een woord?) bloesjes die niet direct aan je lijf plakken bij hogere temperaturen en die, liefst, gemakkelijk te combineren zijn met wat ik al in mijn kleerkast heb. Tegenwoordig zijn dat vooral skinnybroeken, omdat ik er de laatste twee jaar

Mijn liefde voor de doily, het gehaakte onderleggertje, heb ik wellicht van mijn meme. Duizenden kilometers katoendraad heeft zij tot kleine en grotere kunstwerkjes omgetoverd. Niet alleen enorm veel onderleggertjes, maar ook bedspreien, gordijntjes voor ramen in een restaurant, tafellopers, suikerwaterzwaantjes … Tot ze het beu was. Nu haakt ze niet meer, maar als ik aan mijn meme

Geen naaimagazine dat al lang in de kast stond deze keer, wel een naaiboek dat al lang in de kast stond. Ongebruikt, ook weer. Ik weet al niet meer zo goed waarom precies ik ZO enthousiast was over Little Miss Y.’s Homemade Wardrobe dat ik het DIRECT wilde, want “kokette vintagestijl” is eigenlijk niet echt mijn stijl.

Enthousiast was ik direct, en geen beetje. Ik ben fan van het eerste Georgette-uur en 99% van de stoffen die ik nieuw koop, koop ik bij Georgette. Dus ahum, jawel, “Georgette-superfan” mag je me best wel noemen.” – ik in de Georgette Guest-blogpost van augustus 2016 Georgette nodigde me uit op haar blog en op

Vandaag was de laatste werkdag van M. Intussen is ze officieel mijn ex-collega, vloeiden er wat traantjes en werden er cadeautjes uitgewisseld. Waaronder een tasje van mij voor haar. Zij trakteerde op allerlei lekkers (♥), een mooie bokaal gevuld met mijn favoriete koekjes (♥♥) en handgeschreven, krop-in-de-keel-veroorzakende woorden (♥♥♥). Ik ga haar missen, en geen beetje. Bon,

Of ik het zag zitten om een verzorgingstas te maken, vroeg mijn nichtje in januari. Graag een Lena uit Mijn Tas, voegde ze toe, in uniseks kleuren, met als deadline midden juli. Natuurlijk zag ik dat helemaal zitten, ah ja! Een eer is dat, dat ik, of all people, een tas mocht maken voor haar. Ik maakte

Het klinkt wellicht pretentieus, maar als Sofie en ik iets samen doen, dan mag het resultaat er nogal serieus zijn, vind ik. Dat was de eerste keer zo bij mijn boek, waarvoor ze het grootste deel van de foto’s nam, en dat was opnieuw zo bij het Geboortepakket voor Tiebe, waarbij zij de stofjes koos voor

Mijn schoonzus Jolien kreeg voor haar verjaardag een tegoedbon voor een tas naar keuze. Ik leende haar mijn tassenboeken uit en zij koos de eenvoudige Augustine uit Mijn Tas. (Jeej, daardoor kan ik alweer een tas doorstrepen op mijn lijstje Project Mijn Tas en heb ik 6 van de 12 concepten genaaid!) Ook de stofjes mocht