Het kan er niet altijd boenk op zijn, en dus bundel ik vandaag nog eens boeken die me minder bevielen dan ik had gedacht, boeken die op Goodreads 2 van de 5 sterren kregen, oftewel “it was ok”. De reden waarom ik ze dan toch allemaal uitlas, verschilt van boek tot boek: de hoop dat het beter zou worden, het feit dat het wel vlot las ook al was het niet per se wreed goed of het feit dat ik een puntje van de Verbeelding Book Challenge ermee wilde doorstrepen. Of een combinatie van die drie.
Niemandsland, Hisham Matar **
2 sterren, want het was oké, maar ik zal dit verhaal wellicht snel vergeten. Het speelt zich af op een achtergrond waar ik weinig van weet (de jaren na de septemberrevolutie van 1969 in Libië), waardoor ik me moeilijk in het verhaal kon inleven, maar net mijn onwetendheid maakte ook dat ik verder wilde lezen. Het is eens iets anders dan de eerste of tweede wereldoorlog als decor. En toch, dat was – natuurlijk – niet genoeg om het een goed boek te maken.
De – nochtans relatief weinige – personages kon ik soms moeilijk uit elkaar houden omdat ze weinig uitgewerkt zijn (’t is een vrij dun boek), maar ook wel een beetje omdat ze – ah ja – Libische namen én bijnamen hebben. Ik vond die namen al moeilijk te onthouden, en als de auteur ze dan ook nog eens met hun bijnamen of koosnamen benoemde, was ik soms helemaal de kluts kwijt.
Ik vond het ook niet erg vlot lezen. Het is geschreven vanuit het perspectief van de 9-jarige Suleiman, dus ik denk dat het – soms te – eenvoudige taalgebruik wel de bedoeling was, maar toch, het vertelperspectief van de zoon die dom wordt gehouden, die niet mag weten waar zijn vader mee bezig is, dat raakte ik wel wat beu. Mocht er een ander vertelperspectief zijn gekozen, had het een veel boeiender, spannender verhaal kunnen zijn. Er waren mooie zinnen, maar te weinig naar mijn goesting. (Ik las de Nederlandse vertaling, misschien ligt het daaraan.)
De hoofdstukken eindigden soms ook heel abrupt. Bij mij kwam het over alsof er aanvankelijk geen indeling in hoofdstukken was en de eindredacteur net voor het ter perse gaan toch besliste om het boek gauw nog in te delen in hoofdstukken.
Wat maakte het boek dan oké? Ik vond het interessant om te lezen over de normen en waarden, de heersende morele codes van vrouwen en mannen, in een land als Libië, het geweld en de onderdrukking die onlosmakelijk deel uitmaken van de politieke situatie, de rol van de vrouw in de Libische samenleving … Interessante thema’s, maar ik denk niet dat ik nog een boek van Hisham Matar zal lezen.
(Dit boek las ik in 2015 voor puntje 25. Een boek dat zich afspeelt in Afrika van de Verbeelding Book Challenge.)
Het huis met de geesten, Isabel Allende **
Mijn eerste kennismaking met Isabel Allende, maar niet zo’n fijne leeservaring. Dat magisch realisme, zo typerend voor Spaanse/Zuid-Amerikaanse auteurs, is toch echt niet mijn ding. Dat in combinatie met het feit dat dit boek een familiekroniek is, waar er wel redelijk wat gebeurt maar zonder echt plot, maakten het maar een trieste kennismaking met Allende. Ik vond het ook zo droog, zo feitelijk geschreven, had met geen van de vele personages een connectie of gevoel van herkenning en vond de enkele lange stukken over de politieke gebeurtenissen vervelend.
En toch bleef ik lezen, want ik wilde een puntje van de Verbeelding Book Challenge doorschrappen. Oh, en de historische achtergrond en de sterke vrouwen en al wat ze te verduren hadden, ja, dat was op zich wel boeiend, ook al had ik soms het gevoel dat ik meer een non-fictie werk aan het lezen was (m.u.v. de magische elementen dan). Maar ik denk dat ik niet snel nog een boek van Allende zal lezen.
(Dit las ik dus voor 26. Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika. Ik was begonnen met 100 jaar eenzaamheid van Gabriel Garcia Marquez omdat Marquez (vroeger?) een van mijn favoriete auteurs was, maar ik geraakte er maar niet door, dus zette ik het on hold en probeerde ik eindelijk eens een Allende.)
De gelukkige huisvrouw, Heleen van Royen **
Na de eerste twee bladzijden dacht ik “oh nee, ik heb een stationsromannetje gekocht!” Goedkoop, zo leek het. Dat gevoel is – helaas – blijven hangen. Na een paar hoofdstukken werd het iets beter qua schrijfstijl, maar daarna ging het voor mij terug bergaf, vooral dan inhoudelijk. Het verschrikkelijke bevallingsverhaal vond ik nog wel interessant (nu ja, ehm, gruwelijk, maar goed, soms loopt het eens niet zo eenvoudig), maar het hele verwerkingsproces van haar jeugdtrauma dan weer veel minder, gewoon omdat het zo oppervlakkig bleef. Ik ergerde me ook nogal aan het feit dat ze het altijd maar heeft over haar ‘shrink’, maar dat ligt misschien aan mij.
Dus: ik ben niet onder de indruk. Heel veel dialogen, waardoor het wel vlot las, maar ook weinig diepgang, waardoor mijn interesse begon af te dwalen.
Ik heb ‘De Japanse Minnaar’ gelezen van Allende gelezen en dat vond ik absoluut niet magisch realistisch. Maar echt denderend vond ik dat boek nu ook weer niet… Net zoals het boek dat jij las een familiekroniek met veel blabla, het merendeel van de personages is oersaai en wat moest doorgaan voor het plot was zó cliché en voorspelbaar dat ik me beetgenomen voelde. Ik denk dat ik na jouw review ook niet snel meer iets van Allende zal oppakken.
Geen tips voor boeken van Allende hier, maar helaas zijn er hier ook al mindere boeken gepasseerd. Tot nu toe heb ik ze allemaal wel uitgelezen, maar ik twijfel of ik dat ga blijven doen, want er zijn zo veel goeie boeken die wel het lezen waard zijn!
Het is al een tijd geleden dat ik het gelezen heb, maar ik vond de amor y de sombra best goed (of love and shadows denk ik). Je moet denk ik wel een beetje van Allende houden, dat bloemige taalgebruik zit er altijd wel wat in…
Ik zou je ‘Paula’ van Isabel Allende aanraden dan. Allende begon het verhaal te schrijven om haar zieke dochter later alles te kunnen vertellen over haar ziek zijn en genezing. Tezelfdertijd was Allende gestart met het schrijven van het boek ‘Huis van de geesten’. Hoe leven en fictie bangelijk door elkaar kunnen lopen.
Geen Allendetip maar wel wat Marquez betreft: ik geraakte ook absoluut niet door 100 jaar eenzaamheid, maar heb wel heel graag ‘liefde in tijden van cholera’ gelezen. Dus da’s misschien een tip moest je die nog niet gelezen hebben…
Ik las de Japanse minaar ook nog maar net en was eigenlijk wel fan! Zelf ben ik nu bezig aan jouw tip, “Als je het licht niet kunt zien”, ben ongeveer halverwege en lees hem heel graag :-)!
Zelf heb ik nog nooit iets van Allende gelezen, maar naar ’t schijnt is ‘A Portrait in Sepia’ wel goed.
Van Allende vond ik “Liefde en schaduw” prachtig. Ook Eva Luna, al herinner ik mij daar niet veel meer van, moet ik dringend nog eens herlezen. Het Huis met de geesten vond ik echt niks, en veel van haar andere boeken vond ik veel te zweverig. Paula was dan wél weer de moeite.
Paula vind ik ook een goed boek, zoals hierboven al meermaals werd getipt. Maar ik lees Allende eigenlijk wel graag 🙂 Portret in sepia vond ik ook erg mooi.
En ik gruwel met je mee over “De gelukkige huisvrouw”! Al moet ik daar grappig genoeg redelijk vaak aan denken, omdat de therapeut van de hoofdpersoon een excelbestand heeft waarin hij bijhoudt wat zijn cliënten in hun koffie hebben (als ik me het goed herinner toch!) Als ik wéér eens bij iemand informeer of ze melk of suiker gebruikt denk ik vaak dat ik dat eigenlijk ergens zou moeten opschrijven. Net alsof je dat heel attent van iedereen onthoudt!
Ik vond Allende ook maar niks. En dat beterde er niet op na de tweede poging… Huis der geesten en Zorro…
Al veel Allende tips zie ik, maar ik wil je er toch ook nog één meegeven. Ik geniet er namelijk wel echt van, maar ik vind dat magisch-realisme dan wel weer leuk. ‘Het negende schrift van Maya’ vond ik helemaal niet magisch-realistisch, hoewel een tikkeltje absurd misschien. Speelt zich af in Amerika + op een klein eilandje, opstandig pubermeisje wat ondergedoken zit wegens criminele activiteiten. Nouja, weet niet of dit je overtuigd maar ik vond het leuk. Kan heb opsturen als epub, neem aan dat je me kunt mailen.
En op jouw aanraden ‘One Day’ gekocht (als e-book): dank!
Hoewel de personages op het eerste gezicht niet heel bijzonder lijken, toch enorm boeiend en intrigerend boek. Heel echte personages vooral. Ben zelf ook helemaal gaan nadenken over wat ik dan met mezelf zou willen als ik ouder ben (ben nu 24).
Maar dat einde… ach ach ach, ik was helemaal van streek.
Absurd kan ik wel smaken af en toe, dus ik voeg Het negende schrift van Maya alvast toe aan mijn leeslijst! (dank je voor het aanbod voor de epub, maar ik koop het zelf wel hoor 🙂 )
Fijn dat je One Day ook graag gelezen hebt! 🙂
Ik heb ‘De gelukkige huisvrouw’ ook gelezen en ik vond het echt een verschrikkelijk boek. Je bent dus zeker niet de enige die er zo over denkt!
Ik hou wel van Zuid-Amerikaanse literatuur, zolang het magisch-realisme niet té geschift is. ‘Eva Luna’ van Allende vond ik onlangs in het Engels voor 25 cent in de kringloopwinkel, een lekker dik boek met een wervelwind van personages met een hoek af. Ik heb er echt van genoten en was ook blij om iets te leren over de politieke toestand in die tijd, die ook aan bod komt in het boek en bij momenten echt ingrijpt in het leven van de personages. Wel een aanrader volgens mij…
Ik ben een veellezer en zal alles lezen wat me aanspreekt. Onlangs maakte ik mezelf de belofte om nooit meer een boek aan de volle prijs te kopen. Voorlopig is het aanbod via Kringwinkel, rommelmarkt en Action (af en toe hebben ze ook resten van de uitgeverij) meer dan groot genoeg!! Enig probleem: de boekenkast loopt over…
Oké, dan check ik Eva Luna ook even! 🙂
Een volle boekenkast heb ik niet, hoewel ik ook redelijk wat lees. De enige romans die ik heb zijn er die ik lang geleden met cadeaubonnen heb gekocht en die ik ga doorgeven/verkopen/naar de kringwinkel brengen als ik ze eindelijk eens gelezen heb. Maar ik heb nog nooit boeken aan volle prijs gekocht, want ik koop geen papieren romans, enkel informatieve boeken 🙂 Ik heb wél een e-reader, en e-boeken zijn sowieso goedkoper. Zijn er geen little free libraries in je buurt? Daar kan je misschien ook wel nog eens wat vinden 🙂
Alle respect voor de fans van e-readers, ik zie wel een aantal voordelen, maar sorry hoor, zo kan ik niet lezen. Geen echte bladzijden om om te draaien, geen geur van papier, haast niets om vast te pakken,…da’s geen boek hé. Aan e-boeken geef ik zeker geen geld uit! Virtuele boeken lijken me alleen interessant als er echt gebrek aan ruimte is.
En gezien het grote aanbod aan tweedehands boeken, zal ik eerst mijn eigen boekenkast eens uitruimen en dan weer opvullen met nieuwe vondsten.
Sommige boeken doe ik natuurlijk nooit weg!
Haha, ja, waarom zou je ook géén respect hebben voor de fans van e-readers? 😀 Ieder zijn ding, hé, leven en laten leven! 🙂 Je hoeft je ook niet te verontschuldigen, want mij kan het natuurlijk niets schelen hoe een ander leest. Bij mij gaan boeken om de woorden, zinnen, werelden, niet om de vorm. Ik heb ook liever niet te veel spullen, dus e-boeken en de bibliotheek zijn voor mij ideaal.
Pingback: Hoe gaat het met de Verbeelding Book Challenge? – update 1 | Ma vie en vertMa vie en vert