Leesvoer – editie boeken die me minder bevielen

Meestal begin je aan een boek met bepaalde verwachtingen. Maar helaas zijn er soms ook boeken die die verwachtingen niet inlossen. Je leest en je leest, maar dju, je verwachtingen zouden toch niet te hoog geweest zijn? Je blijft lezen, gewoon omdat je verwacht dat er een plotse wending zal komen. Maar dan is het boek uit en ben je alleen maar – een beetje tot heel erg – teleurgesteld. Jammer, maar helaas.

Andere boeken lees je dan weer omdat je wil weten what the fuzz is all about. Ook al wilde je ze niet per se lezen. Maar die fuzz creëert verwachtingen, en dus bezwijk je onder de druk. Soms valt dat dan toch ZO goed mee, maar uiteraard soms ook helemaal niet. Dat is niet erg, het gebeurt gewoon, af en toe.

Dit zijn zo’n boeken: boeken die mijn verwachtingen niet konden inlossen en die me dus minder bevielen.

Wat ik nog weet, Diane Broeckhoven ***

Een mooi boekje over de fragiele relatie tussen een moeder en haar zoon. Voor mij miste er iets dat ik niet kan omschrijven om het boek vier sterren te geven, maar desalniettemin: heel wat mooie zinnen, in eenvoudige woorden, met enkele heel rake observaties, waardoor ik het wel graag gelezen heb.

Night Film, Marisha Pessl *

Night Film, dus. Een van de eerste detectives die ik in jaren las, en ik twijfel of ik snel aan een volgende zal beginnen, hoewel er nog een op mijn leeslijstje van dit jaar staat. Ik heb namelijk héél lang gedaan over dit boek. 618 bladzijdes op bijna 40 dagen tijd. Het kwam gedeeltelijk door minder energie (boe, februari!), maar ook door de schrijfstijl (en ook: veel te veel cursieve woorden! + veel te veel gedachtestreepjes zonder spatie ervoor en erna, wat mij quasi ELKE keer deed struikelen), de indeling in veel te veel korte hoofdstukjes, de vele, onnodige details, de vele beschrijvingen en het feit dat ik ze niet zo geslaagd vond, de (voor mij mislukte) poging om spanning en mysterie op te bouwen (geen moment heb ik het spannend gevonden) …

Na een tijdje interesseerde het me gewoon niet meer wat er met Ashley, het personage om wie het allemaal draait, was gebeurd. Het boek had gerust maar de helft van omvang kunnen hebben en het was wellicht beter geweest, denk ik. Wat ik wél geslaagd vond aan dit boek: de fictieve krantenartikels en screenshots van websites die het verhaal ‘echter’ leken te maken. En ehm, dat was het zo ongeveer, denk ik. Jammer dat ik zo nieuwsgierig ben, anders had ik het hoogstwaarschijnlijk nooit uitgelezen.

Mr. Penumbra’s 24-Hour Bookstore, Robin Sloan **

Hm. Uitgelezen, maar niet per se blij dat ik dat gedaan heb. Na 100 pagina’s was mijn interesse al serieus verminderd, hoewel ik benieuwd bleef hoe het zou aflopen. Maar het einde vond ik dan totaal teleurstellend. Het verhaal gaat mij ook helemaal niet zo lang bijblijven, vrees ik. Het las wel vlot, maar sommige stukken waren echt te langdradig en met de personages had ik niet echt een of andere klik. Ik denk dat dit boek eigenlijk gewoon niets voor mij was. Veel geeky dingen die ik niet altijd helemaal kon volgen en waardoor ik vermoedelijk toch wat gemist heb. Goed, ander en beter!

Life on sneakers, Evi Renaux ***

Eigenlijk wilde ik dit boek niet echt lezen. Ik had niet het gevoel dat het een meerwaarde zou zijn voor mij, en ik lees ook gewoon liever fictie dan non-fictie. Alleen al omdat ik het ZO lastig vind om non-fictie te beoordelen. Maar ik was wel benieuwd geworden. Ik had er – natuurlijk – al veel over gehoord. Genoeg media-aandacht, genoeg marketing, genoeg Goodreaders die het al gelezen hadden en er lovend over schreven. Toen het vorige week toevallig in mijn handen terechtkwam, greep ik de kans om het dan toch maar gauw te lezen.

En ja, Evi kan wel schrijven. Ze weet goed wat ze doet, wat ze wil bereiken en welke middelen ze daarvoor nodig heeft. Een goed gestructureerd verhaal, een vlotte schrijfstijl, de juiste clichés op de juiste momenten, emotionele brieven, goed gekozen stukjes uit songteksten en de perfecte motivational quotes. Het resultaat: een emotioneel, verbijsterend verhaal van een vrouw die ziek werd maar niet de hulp kreeg die ze nodig had. Het is geschreven als een langer verhaal in een vrouwenmagazine, en dat is helemaal begrijpelijk gezien haar achtergrond (ze werkte voor Libelle).

Evi’s verhaal is – helaas – niet nieuw: ze is niet de eerste en niet de laatste bij wie de pijn ‘tussen de oren’ zit volgens dokters die geen tijd hebben om te luisteren, die daardoor moedeloos wordt maar toch opnieuw de kracht vindt om naar een oplossing te zoeken. Het minste dat je kan zeggen: wreed straffe madam, die Evi!

Heb ik er iets uit gehaald? Niet echt. De levenslessen zijn niet nieuw. Ik weet al langer, in tegenstelling tot de vroegere Evi, dat je moet genieten van de kleine dingen, dat de nieuwste smartphone je niet gelukkiger maakt, dat je pas weet wie je echte vrienden zijn als je in een situatie als de hare terechtkomt. Bij sommige zinnen kon ik ook niet anders dan rologen. Deze bijvoorbeeld: “Het is pas wanneer je heel diep moet gaan, en echt naakt staat, dat je beseft dat het niet die bedrijfswagen is die je gelukkig maakt.” Ehm, nee, daarvoor hoef je niet per se heel diep te gaan. De vroegere Evi leek me meestal maar een oppervlakkige, oninteressante vrouw. De nieuwe Evi daarentegen, de Evi na de start van de pijnen, voor haar heb ik respect, en van haar kan je wat leren. Dat het verschrikkelijk is, wat ze meegemaakt heeft en nog dagelijks meemaakt, dat valt niet te betwisten, maar net als haar ben ik blij dat het leven haar gebracht heeft naar wie ze nu is.

Drie sterren dus, want dat betekent op Goodreads “I liked it”, niet meer maar zeker ook niet minder.

8 gedachten over “Leesvoer – editie boeken die me minder bevielen”

  1. Ik lees graag jouw boekenrubriek. Ik kan jouw mening volledig bijtreden wat Life on sneakers betreft. Niet tegenstaande is het een leuk ogend boekje en ik gun Evi het succes er van wel, ik kocht het boekje en heb het ook graag gelezen.

  2. Lottesanekdotes

    Jij bent de eerste blogger die durft te zeggen dat ze het boek van Evi niet fantastisch vindt. Het kan natuurlijk zijn dat alle anderen het wel degelijk zo steengoed vinden en ik heb het zelf nog niet gelezen, maar ik vond het al zo vreemd… Bedankt voor je eerlijke reactie!

  3. Van die laatste twee hoorde/las ik al heel wat, en inderdaad dan stijgen de verwachtingen. Ik worstel me momenteel door ‘Het beleg van Lissabon’ waarvan ik compleet verkeerde verwachtingen had; na ‘Stad der blinden’ had ik wel iets anders verwacht namelijk van deze schrijver. Dus ik probeer tegenwoordig niet meer te veel te verwachten als ik in een boek begin maar soms is dat héél moeilijk :p

  4. Ik las nét Nachtfilm uit en ik wou vanuit het diepst van mijn hart dat ik jouw beoordeling eerder gezien had… Ik raakte er iets vlotter door – enkel en alleen omdat ik op verlof was en nog andere boeken wou lezen – maar voor de rest sluit ik me volledig bij jou aan. Wat wil zeggen dat ik de andere boeken op dit lijstje ver van mijn leesding zal houden 😉

  5. Ik ben momenteel bezig in Station Eleven. Ik had er heel hoge verwachtingen van maar ik geraak er gewoon niet door. Als ik tijd heb om te lezen doe ik het vaak niet omdat ik geen zin heb om terug in het verhaal te proberen komen. Deze week ga ik beslissen of ik blijf lezen of gewoon opgeef!

    1. Ha, ik had dat boek eens in een vlaag toegevoegd aan mijn want-to-read maar toen ik eens goed las waarover het eigenlijk ging, heb ik het toch maar weer verwijderd uit de vrees dat het mij niet zou liggen. Hopelijk komt het toch nog goed bij jou! Ik heb je alvast toegevoegd als Goodreads-vriendje, want ik ben benieuwd 🙂

  6. “Het is pas wanneer je heel diep moet gaan, en echt naakt staat, dat je beseft dat het niet die bedrijfswagen is die je gelukkig maakt.” Serieus?! Mijn ogen rolden zo ongeveer uit hun kassen toen ik aan die zin van je review kwam…

    Ach ja, het voordeel van boeken die (een beetje) tegenvallen is dat ze de écht goede des te fantastischer maken zeker? 🙂

  7. Pingback: Hoe gaat het met de Verbeelding Book Challenge? – update 4 - Ma vie en vert

Reageer