Onlangs kreeg ik een mailtje over nieuwe kookboeken. Ja, daarmee wek je mijn interesse natuurlijk wel. Twee boeken sprongen er meteen uit, en het boek met de titel Veggie/Vlees nog het meest. Ik bestelde een recensie-exemplaar, ontving dat heel snel (jeej!), waardoor ik het niet op mijn verlanglijstje hoef te zetten. Want je weet hoe het gaat met verlanglijstjes. Of misschien ook niet. In mijn geval is het alleszins zo dat de meeste items laaaang op dat lijstje blijven staan. Gelukkig-gelukkig-gelukkig moest ik dus niet zo lang wachten.

Veggie/Vlees: 1 gerecht * 2 variaties

Met Veggie/Vlees wil Jorun Verheyden, die eerder al Gebeten door groenten en No food to waste schreef (wist ik ook niet, hoor), niet-vegetariërs aantonen dat “zonder vlees eten niet hetzelfde is als slecht eten”. Natuurlijk niet, zegt ge misschien (hopelijk), maar ahum, blijkbaar is dat niet zo vanzelfsprekend. De schrijfster vindt dat het iedereen moet lukken om eens een vleesgerecht af te wisselen met de veggieversie. Vind ik ook!

Het boek heeft een – voor mij toch – vernieuwend concept. Ik citeer.

Vegetariërs, flexitariërs en klimatariërs kiezen bewust voor vleesvervangers. Maar wat als andere mensen aan de eettafel minder overtuigd zijn van een leven zonder vlees? Hoe combineer je die twee voorkeuren? Jorun Verheyden selecteerde in Veggie/Vlees allerlei recepten die zowel mét als zonder vlees lekker en gezond zijn. Eén gerecht kan met kleine aanpassingen voldoen aan de eisen van iedereen die mee-eet, vegetariër of vleeseter. Een boek boordevol verrassende combinaties die leiden tot ware smaakexplosies.

Jup, origineel. Jup, dat sprak mij wel aan. Mij, de vegetariër met lactose-intolerantie die rond haar 20e besliste nooit meer dieren te eten en het soms best wel mist dat ze niet kan koken voor dierbaren die ECHT niet into vegetarisch eten zijn. Ik hoop dat dit boek kan bijdragen tot meer etentjes bij ons thuis, ook voor niet-vegetariërs! Yes, please. (Al zal ik dan wellicht vragen aan vriendlief of hij het recept-met-vlees wil bereiden, ahum.)

Culinaire zottigheden

En dat bedoel ik in de meest positieve zin. Na een eerste keer doorbladeren dacht ik zoiets als “ja amai, dat zien er nogal fancy gerechten uit!” Na een tweede keer doorbladeren dacht ik: “ik zou er nooit aan denken om een gerecht te presenteren op een steen in plaats van een bord”. Na een derde keer werd het “oké, ik ben een beetje overweldigd”.

Ik wil maar zeggen: sommige gerechten zijn geen basics. Ik hou van basic, maar soms mag het al wat meer zijn. De ingrediëntenlijsten zijn vaak lang, soms overweldigend lang. Maar – opgelet! – soms is een vierde van die ingrediëntenlijst de versiering. Optioneel, dus, als je niet zo geeft om de presentatie (zoals ik! – ik vind het zot mooi maar ben er te lui voor).

De meeste recepten zijn dus geen gerechten voor door de week – tenzij je zoals mij bent en (meestal) met plezier een uurtje of langer in de keuken staat. Volgens mij vereist het merendeel wel wat bereidingstijd. Of toch zeker de eerste keer als je het recept maakt, alleen al omdat veel recepten uit meerdere, iets ingewikkeldere componenten bestaat. Zoals de carpaccio van seitan, koriander-youghurtdressing, courgettechips, gepekelde daikonwortel en kerstomaat. Of de groene soesjes met basilicumhummus, rode biet, munttoefoenaise, zwarte bessen en bieslookbroodkorstjes. Of wat dacht je van de hummus van witte bonen met crumble van gefrituurde uien, schijfjes aardpeer en druppels van mango, rode bes en chocolade? Ja, daar moet je je hoofd toch kunnen bijhouden, denk ik zo.

Maar wees gerust, er staan ook enkele heel ‘gewone’ recepten in. Ook die zijn dan weer zo mooi gepresenteerd dat ze op een nieuwjaarsdiner passen. De vol-au-veggie, stoverij, chili sin carne, groentenbrochettes, pizza en zelfs de hutsepot (“savooitje met hutsepotje van vergeten wortels, omringd door gefrituurde sojablokjes in een fluweelzacht preisoepje”) doen mij goesting krijgen om groenten te gaan kopen en in de keuken te duiken. Hun vleestegenhangers – want echt élk gerecht staat erin als veggie variant en in vleesversie – doen mij persoonlijk natuurlijk niet watertanden, maar mijn niet-vegetarische gasten op dat nieuwjaarsdiner ongetwijfeld wel.

Vegetarisch met vleesvervangers

Jorun heeft ook geen schrik om te koken met vleesvervangers, zowel de klassieke (tempeh, tofu en seitan) als de nieuwe generatie van vegetarische balletjes, worstjes en consorten. Ze maakt ook zelf groentenburgers en tofuballetjes. Ik ben zelf zot van tempeh en seitan, en ik hou van de veelzijdigheid van tofu. Dagelijks gebruik ik ze bijlange niet, maar ik ben dus ook zeker geen tegenstander – en zeker niet als er ’traditionele eters’ mee aan tafel zitten. Dus ja, ik was aangenaam verrast en blij dat er ook recepten met vleesvervangers in dit boek staan. Njam!

Groentenfeestjes op je (design) bord

In haar inleiding benadrukt Jorun de enorme impact van vlees op het milieu, en dat aspect lijkt de voornaamste drijfveer om eters aan te sporen vlees te minderen. Ook over kaas is ze niet mals, want ze schrijft dat kaas “even belastend als vlees” is. Daardoor verwachtte ik vooral recepten zonder kaas. En dat is gelukkig ook zo. Van de 37 veggie gerechten is bijna de helft vegan en bij een kwart is de kaas (en/of het ei) gemakkelijk vervangbaar of weglaatbaar.

Links gevulde aubergine met seitangehakt, Provençaalse groentemacedoine en paprikamousse,
rechts gevulde aubergine met lamsgehakt, curry pilavrijst, paprikamousse en pecorino

De meeste veggie gerechten zijn dus ware groentenfeestjes. Jeej! Aangezien ik meestal vegan eet, ben ik daar natuurlijk extra blij om.

Een minpuntje: Helaas wordt er parmezaanse kaas gebruikt bij enkele veggie gerechten, terwijl echte parmezaanse kaas eigenlijk nooit veggie kan/mag zijn. Als je dat als goedbedoelende, niet-veggie gastvrouw aan een strikte vegetariër presenteert, is dat natuurlijk niet zo fijn.

Bon, genoeg gekwetterd over Veggie/Vlees. Dat ik enthousiast ben over dit boek, zal intussen wel duidelijk zijn, toch? Ik ga er binnenkort mee aan de slag voor een #kookboekweek (want da’s blijkbaar ook alweer een jaar geleden, oeps!), en dan breng ik daarover uiteraard verslag uit. Nog een vraagje voor de vegetariërs: hoe doen jullie dat, koken voor familie/vrienden die hun stukje vlees écht niet kunnen missen?