Leesvoer – editie dunne boekjes (vooral non-fictie)

Op Goodreads schrijf ik over elk uitgelezen boek kort mijn gedacht. Soms komt hier, op mijn blog, een uitgebreidere samenvatting, maar meestal vergeet ik dat toch wel. Daarom kopieer en plak ik hier af en toe wat reviews. Als je mijn reviews al op Goodreads leest, sla je deze blogpost dus best over.  

De sterren:
* = ik vond het niet goed
** = het was wel nog oké
*** = ik vond het goed
**** = ik vond het wreed goed
***** = dit boek was geweldig (ofwel: heeft mij enorm geamuseerd / meegesleurd … iets anders wreed positief)

Kies, Wouter Deprez ****

Een innerlijke monoloog van Wouter Deprez over een onderwerp dat enigszins herkenbaar is: keuzestress in een maatschappij vol marketing, meningen en (opgedrongen) verlangens. Ik wil namelijk al jaren een foodprocessor kopen, maar ik geraak er maar niet aan uit.*

Waarom geraak ik hier dan niet uit?
Ik voel ook geen beslissing naderen, integendeel, ik zak dieper en dieper weg in het moeras.
Daarenboven is de keuze niet levensbelangrijk, ze is van het oppervlakkige soort.
Dat maakt het alleen maar erger.
Hoe moeilijk kan het zijn om een smartphone (foodprocessor in mijn geval) te kiezen?
Ik kan het beeld van mezelf in deze situatie niet verdragen.

Pijnlijk herkenbaar, belachelijk herkenbaar.

Deprez’ schrijfstijl leest als een trein zonder vertraging. De gedachtesprongen zijn grappig, soms wat serieuzer (maar hij klinkt nooit als iemand die zichzelf té serieus neemt, oef), af en toe totaal overdreven en net daardoor voel je je, als ook af en toe twijfelaar, dan weer wat belachelijk, omdat ook die overdrevenheid wel herkenbaar is. Ik vond de illustraties overbodig, maar er stond dan weer geen woord te veel in dit boekje. Aanradertje!

* Intussen kocht ik dus toch uiteindelijk mijn Vitamix, blender en foodprocessor in één gigantisch goei machien.

Waarom je moeder en ik bijna altijd een kamerjas dragen (Brieven aan mijn zoon), Wouter Deprez ****

De eerste levensmaanden van zijn zoon door de ogen van Wouter Deprez: lief, vertederend, schattig en heel leuk geschreven.

Vrolijk Relativerende Liga ter Bestrijding van Azijnpis & Verzuring, Dimitri Verbelen ***

Vermakelijk boekje, met afbeeldingen van de Facebookpagina en nieuwe korte essays. Ideaal om af en toe een stukje te lezen en eens (goed) te lachen. Ik vond het ook wel plezant om hier en daar een verwijzing te ontdekken naar het dorp waar hij nu woont en waar ik opgegroeid ben.

Verzamel de liefde, Bart Moeyaert **

Speciaal voor de Verbeelding Book Challenge las ik nog eens wat poëzie. Mooi, ja, maar daarmee heb ik ook alles gezegd wat ik kan zeggen. Misschien ook: ik denk dat ik nooit een poëziemeisje zal worden.

Paris for One, Jojo Moyes ***

Dit romantische kortverhaaltje (van de auteur die mij enkele maanden geleden zo hard deed bleiten) was wel welkom na het deprimerende 1984. Er is weinig diepgang, maar dat kan ook moeilijk gezien de dikte (77 bladzijden op mijn e-reader). Ik vond het hoofdpersonage in het begin wel nogal een seut, maar naar het einde toe (een uurtje later dus) viel ze wel mee. Ideaal voor twee uurtjes verstandopnullerij.

 

Ik lees eigenlijk niet zo graag dunne boekjes. Ze blijven meestal te oppervlakkig, vind ik. Ze helpen wel verklaren hoe het komt dat ik dit jaar al 25 boeken gelezen heb. Al las ik ze natuurlijk niet om dat boekencijfer wat op te krikken. Nee, dat zou onnozel en totaal onnodig zijn. Ze helpen wel om leesdips te voorkomen, heb ik al gemerkt. Als ik ooit een leesdipje voel aankomen, welke dunne boekjes – van, laat ons zeggen, zo rond de 100 bladzijdes – zijn het lezen waard, fictie of non-fictie?

9 gedachten over “Leesvoer – editie dunne boekjes (vooral non-fictie)”

  1. Qua fictie is het Boekenweekgeschenk van dit jaar een aanrader: “De zomer hou je ook niet tegen” van Dimitri Verhulst. Geen boekje dat ik zelf gemakkelijk vastgepakt zou hebben (te dun en te Verhulst) maar eerlijk is eerlijk – het is goed geschreven.

    1. Aha, ja, die stond nochtans al op mijn leeslijst! Ik lees graag tot heel erg graag Verhulst, dus bedankt voor de herinnering, ik ga hem even in de bib halen!

  2. Een aantal dunne boeken van Diane Broeckhoven zijn heel mooi, o.a. De buitenkant van meneer Jules en Reiskoorts.

    1. Heel erg bedankt voor deze tip! Ik kende de auteur nog niet, maar heb even verder gelezen en meteen enkele boeken toegevoegd aan mijn leeslijst.

  3. Haha, “Ik vond het hoofdpersonage in het begin wel nogal een seut, maar naar het einde toe viel ze wel mee.” 🙂

    Het boekje van Dimitri Verbelen zet ik alleszins op mijn leeslijstje!

    Mijn tips (al zijn een aantal niet echt oppervlakkig te noemen en dus niet perse “dipjesvoorkomers”):
    – Heeft een mens veel land nodig?: drie kortverhalen van Lev Tolstoj, over een overspelige man, een boer en zijn land en een tsaar en een graankorrel
    – Brief aan vader: pijnlijke afrekening van Franz Kafka met zijn vader; echt de moeite!
    – Hoe Ivan Ivanovitsj ruzie kreeg met Ivan Nikiforovitsj van Nikolaj Gogol
    – Patricia De Martelaere, Wie is er bang voor de dood?
    – Heldere hemel van Tom Lanoye: fictie verwezen met feiten (namelijk het vliegtuigongeluk in Kortrijk eind jaren ’80 toen een Sovjet gevechtsvliegtuig er neerstortte)

  4. (Argh, mijn blogreader snapte niet dat je url veranderd is en ik kreeg daarom geen nieuwe berichten meer door. Gelukkig heb ik het tijdig gezien!)
    Joepie, korte boekjes! Van Wouter Deprez las ik er ook al enkele en ik vond ze ook goed.
    ‘Verzamel de liefde’ vond ik wel heel mooi. Zo zie je maar dat smaken heel erg kunnen verschillen…

    1. (In Feedly vond ik niet meteen hoe of waar ik de url kon laten veranderen, of misschien heb ik niet goed gezocht … sorry 🙁 maar goed dat ge mij teruggevonden hebt 😉 )
      Ik vond Verzamel de liefde ook wel mooi hoor, maar ook niet meer dan dat. Nochtans heb ik vroeger, als kleine Kelly, wel zelf ‘poëzie’ geschreven … Maar geef mij maar proza!

Reageer