Een paar jaar geleden verraste ik Stefan. Op een doodgewone dinsdag. Hij had een achtste uur, ik niet. Ik fietste naar zijn ouderlijk huis, knipte een oud laken (wellicht mijn eerste recykleersel ooit 😉 ), schilderde en zocht een manier om dat doekje omhoog te hangen.
Nietjes. Ooit waren ze mijn redding.
Dat je dat nog hebt …
Hihi dat is toch leuk om weer een terug te zien 🙂
Oooh, da's kei lief! Zo schattig 🙂
nietjes… als ik die zie in textiel lig ik altijd even strike…
mijn zus vroeg ooit eens aan ons ma om haar broek in te leggen, maar ons ma die heeft noois tijd, altijd is ze druk bezig…
zo druk dat mijn zuster zei foert en ze legde haar broek zelf in… met nietjes…
geweldig!!!
Haha, tof! We zouden die dinsdag eens wat vaker moeten vieren, een ondergewaardeerde dag. 🙂
Zalig dat je die foto nog hebt. Echt tof. Enne, we zijn allemaal ergens gestart eh
haha, dat van die nietjes kan ik. Ik maakte vroeger alle kleren voor mijn barbies met nietjes….