Naarmate de vertrekdatum van onze roadtrip naar Oost-Europa vorig jaar naderde, begon ik na te denken over mijn garderobe. Want in Boedapest kan het warm worden. Ik hou eigenlijk niet zo van plakkerig heet. Maar de T-shirts, tops en kleedjes in mijn kleerkast zijn/waren bijna allemaal tricot, standaard niet erg bekend als een luchtig, ademend materiaal. Tijd om gauw wat te soldenshoppen! Of ook niet, natuurlijk, als ge zo iemand zijt die niet houdt van oneerlijke lonen en knoop-in-maag-opwekkende werkomstandigen. Ik wilde zelf iets heel luchtigs maken met tweedehands- of GOTS-stof.

Maar je weet hoe dat gaat. De solden zijn in het land, ge werkt u kapot op het werk (dat gaat samen als je in de retailsector werkt), ge komt thuis met hoofdpijn en trillende oogleden, ge kunt alleen nog koken-eten-afwassen en met wat chance nog wat lezen. Tijd en energie om voor mezelf nog iets te naaien gingen vliegen.* En toen passeerde ik plots aan Think Twice. Vijf minuten later stond ik terug buiten, met een luchtig, vrolijk, geel bloesje. 100% zijde voor 14 euro. En zo groot dat ik erin kon zwemmen en naar hartenlust kon knippen om het aan te passen aan mijn vormen.

Het lukte helaas niet om er iets van te maken voor het vertrek. Het duurde tot het naaiweekend in maart om er mijn tanden – euh ik bedoel mijn naaimachine – in te zetten. Wat versmallen hier, wat inkorten daar, veel tussendoor passen, de kraag eraf knippen en mezelf verplichten niet te nauw te kijken naar de afwerking, want ‘t is oké, want zijde stikt niet gemakkelijk en het origineel was ook niet perfect. Bon, het was dus vrij snel klaar om gedragen te worden.

Bedoeld als Boedapestbloesje werd het dus gewoon een Kellybloesje. Eentje dat ik eerst dacht te verven, omdat dat geel nogal opvallend en vrolijk is. Maar onlangs droeg ik het, na vier maanden op de kapstok (damn, VIER maanden!), eindelijk voor het eerst. Met een zwarte kokerrok, maar het kan natuurlijk ook perfect met een shortje of lange jeans. En ik voelde me er goed in. Opvallend (en) vrolijk, ja, dat wil ik best wel weer wat vaker zijn, potdomme!

Het enige minpunt is dat dit bloesje wellicht beter een uitzondering wordt op mijn “ik strijk mijn kleren niet”-regel. Want ahum, zijde, daarin zie je wel elke plooi, heb ik de indruk. Maar och, ze is het waard ♥

* Ik schreef dit stukje vorige zomer al, maar deze zomer verschilt dat helaas niet zo veel. #snifsnif