Op mijn wil-ik-deze-zomer-doen-lijstje stond op de eerste plaats: “naaien: nog een tas uit De tas van Annelies”. Na tas Lili, die ik ook al maakte uit gordijnresten van een andere naaister, had ik de smaak van stevige tassen wel te pakken. Geen probleem, want er lagen nog voldoende van die resten gordijnen, die ik sowieso heel erg graag wilde wegwerken om het appartement wat leger te maken. Ik koos een vrij dikke, ruwe stof die langs beide kanten gebruikt kan worden, met een lichtbruine en een donkerbruine kant.
Maar Tatanne, de naam van het patroon, draaide niet helemaal uit zoals ik verwacht had. Ik had gewild dat ze helemaal uit de bruine stof had bestaan. Maar als je met restjes werkt, ben je uiteraard beperkt in mogelijkheden. Puzzelen deed ik, maar ik kon onmogelijk alle patroondelen uit die ene, L-vormige bruine lap krijgen. Achteraf gezien heb ik ook spijt dat ik voor de buitenzakken de donkerbruine kant koos. Nu oogt ze wat te druk naar mijn goesting.
But then again: ik maakte ze niet voor mezelf, maar om ooit aan iemand cadeau te doen (geïnteresseerde vrienden en familieleden mogen mij contacteren!).
Maar de gordijnrestenstapel zou geen stapel genoemd kunnen worden als er niet nog gordijnresten waren. Het enige lapjes dat bij dat bruine paste, was een oranje stof. Op de voorkant hing een soort van plastic laagje in bloemetjesmotief. Effect: die bloemen blinken wat. No go. Dus gebruikte ik de achterkant. Praktisch gezien was dat ook wel beter: de oranje stof is nog altijd stevig maar wel een pak dunner, en daardoor beter geschikt om de hengsels te maken, zeker de smalle aan de zijkant.
Maar … pas later zag ik het: deze tas lijkt, door die kleurencombinatie, zo uit de jaren zeventig te komen. Dat was niet echt de bedoeling.
De tas zelf? Die zat vrij snel in elkaar. Ik had, zoals ik gewoonlijk doe, eerst al eens de hele handleiding aandachtig gelezen. Daardoor wist ik ook op voorhand dat ze eigenlijk wel simpel in elkaar zit. Ook al oogt het zo niet op het eerste gezicht. Enkel het nut van de binnenflap was me in het begin niet helemaal duidelijk, waardoor ik bijna rebels dat onderdeel had weggelaten. Maar toen zag ik het: met de magneetsluiting direct aan de ‘zijwand’ van je tas, dus zonder binnenflap, zou de tas minder ‘gesloten’ zijn. (De laatste twee zinnen beschouw je best als een ‘note to self: bevestig bij een volgende Tatanne ook maar weer die binnenflap’.)
Het patroon zelf: vrij geniaal, alweer. Het is een ruime tas met een bodem – ik bedoel maar: geen patattenzak-model – die door de linten en de plooitjes in de zijkant wel elegant oogt. Ik heb ze zelf niet nodig, maar ik weet nu al dat het wellicht een kleine beetje pijn zal doen om ze weg te schenken.
Magneetsluiting en O-ringen
Stoffen
Resten gordijnstof van een andere naaister (buiten- en binnenkant)
Patroon
De tas van Annelies
stijlvol! ik zie uw punt wel van de seventies, maar vind ‘t zeer meevallen omdat het precies vrij zachte tinten bruin en oranje zijn! (niet dat er sowieso iets mis is met de jaren ’70 overigens) De gelukkige krijger mag content zijn 🙂
Keimooie tas, je hebt talent!
P.S. Mijn collega’s vonden mijn tasje supermooi en goed gestikt. De broekzak aan de binnenkant geeft een extra touch.
Ge bent veel te streng voor uzelf, ik vind m prachtig!
Ik vind hem zeker niet te druk, hoor. Wel grappig dat je vrienden en familie online cadeautjes aanbiedt. 🙂
Haha, ja, ik dacht, ik voeg het al even toe, om de vraag ‘wat ga je dan met de tas doen?’ te vermijden 🙂
Wat verlang ik naar de dag dat ik zelf zo creatief kan zijn… Ik voel een nieuwe tassenfetisj geboren worden
Missie upcycling geslaagd! Whoopwhoop!
maar alle die tas is prachtig met de grote P !!!
Ze oogt inderdaad heel ingewikkeld … maar ik vind ze supergeslaagd zo in bruin en oranje ! Ik weet zeker dat je er iemand heel veel plezier mee zult doen!
Enne … Annelies is geniaal !!!
Als ik die stof in de winkel zou zien liggen, zou ik niet meteen aan een tas denken…maar ik vind hem prachtig!
Heel geslaagd! Ziet er wel moeilijk om te maken uit (ook al is het dat volgens jou niet). Ik heb me nog nooit aan een tas gewaagd. Misschien is dit niet het ideale model om mee te starten?
Goh, ze zit op zich echt niet moeilijk in elkaar hoor. Om het te vergemakkelijken zou ik misschien alleen aanraden toch een dunnere stof te gebruiken. Dat maakt het stikken natuurlijk wel wat makkelijker. Maar ze zit echt wel vrij simpel in elkaar hoor: geen rits, geen biais, geen ingewikkeld patroon … Succes!
Wauw, alweer zo’n mooi project! Je vrienden en familie boffen maar 🙂
met restjes: ongelofelijk!!! zo schoon, echt heel mooi met dat oranje
Wauw, ik vind dit een supermooie tas, zowel het model als jouw keuze van stof- en kleurcombinatie. Ik zie dat wel graag zo’n seventies model … Mocht niemand van je familie of vrienden zich geroepen voelen stel ik me graag kandidaat 😉
ik vind het een heel erg mooie tas !
Amai, wat een pareltje weer, Kelly! Ik vind ze echt héél geslaagd!
Ik heb het boek al eventjes hier liggen maar nog niets uit gemaakt/genaaid:foei voor mezelf maar als ik deze zie kriebelt het wel om er mee aan de slag te gaan.Ben benieuwd wie de gelukkige eigenares wordt van deze leuke tas.
Jij bent een ware recyclage-queen! Niemand die zou vermoeden dat deze Tatanne van een oud gordijn is gemaakt. Knap!
Geweldig hoe je van restjes gordijnstof zoiets tofs kan maken!
Wat een mooie tas! Ik zoek al tijden een goede vegan tas (liefst donkerblauw), deze zou precies goed zijn. Als ik familie was zou ik je een berichtje extra sturen 😉
Keigoed gelukt, deze! ‘t is ook niet echt mijn kleurenpalet, maar het past wel goed samen allemaal en ‘t is zeker niet te druk hoor!