Elk zelfgemaakt object moet namelijk gefotografeerd worden, en van die foto’s moet er telkens een deel gearchiveerd worden. Zo werkt mijn ‘systeem’. En dat heeft dan af en toe tot gevolg dat er herhaling is voor u, lezer. Ik zal het wel kort houden, beloofd!
Enkele weken geleden vierde een vriendin haar drieëntwintigjarig bestaan op deze planeet. Bij gebrek aan inspiratie en lichte schrik om iets te geven dat ze absoluut nutteloos vond, vroeg ik haar wat er op haar verlanglijstje stond. ‘t Is eens iets anders dan een tegoedbon he… Op het verlanglijstje stonden een Amsterdamtas en een portefeuille, “kleiner dan een hand, anders zal ze niet passen in menig handtas”. Gezien de vriendin in kwestie duidelijk voldoende handtassen had, werd het een portefeuille zoals de uiltjes- en de jeansportefeuille. Voor de buitenkant gebruikte ik een restje van het biostofje van bij Sew Natural, reeds hier en hier gezien, de binnenkant bestaat uit restjes. Felle kleurtjes, dat was ietwat gewaagder, maar het viel in de smaak. Oef.
Voilà.
En morgen? Meer herhaling!
Ziet er geweldig uit, dat zou ik van plezier gebruiken :0)
Mij stoort het niet, het blijft inspirerend.
amaaaaaaaaaaaaaaaaaai! wow! schoon zeg!
Van een origineel cadeau gesproken… 🙂 Echt leuk! Ik ben al benieuwd naar morgen!
Haha ik heb dat ook hoor, maar dan met eten. Ben ik klaar, denk ik, gatsie weer een foto van zelfgebakken brood? Allemaal dezelfde soort foto's in de computer…
Maar deze portefeuille is wel heel mooi hoor! Die verdient zeker zijn eigen foto 🙂
't Is inderdaad heel mooi geworden!
Maar zo mooi!
En mooie herhaling, dat mag hé! Dat verveelt niet!
Mooi! En door de stoffencombinatie is het toch weer helemaal anders!