Want afgelopen weekend waren de VELT-ecotuindagen. Hotel Insectopia deed ook de deuren open. Nu ja, bij wijze van spreken, want eigenlijk zijn er geen deuren. Gemakkelijk.
Ongetwijfeld waren zijn vertelsels interessant, maar ik heb er niets van kunnen meepikken. Want ja, ik was aan het werken. Alhoewel, ‘werken’ … Oogsten, ondertussen eten en babbelen en een paar plantjes (voor zover ik me kan herinneren: paprika, pompoen, courgette, knolselder, teunisbloem) planten. Oh, en alweer van de zon genieten!
Bij de passanten zag ik trouwens enthousiaste blikken (“goed dat de jeugd tuiniert!”), meewarige / betweterige blikken (“ja maar manneke, dat gaat niet goed komen ze, zo niet op rijtjes!”) en een paar keer een “not bad”-face.
De tuinkers, rucola en mosterdbladmengeling groeien zo snel dat ze uitschieten. Onze handen en buiken kunnen niet volgen, wie had dat gedacht?!
We maakten ook slakkenkragen uit plastic emmers ter bescherming van de kleine courgette- en pompoenplantjes. Emmer in twee zagen, met de scherpe kant omhoog rond het plantje zetten (= pijnlijk voor de zachte slakkenbuikjes), opvullen met lavakorrels (= vinden de slakken ook niet zo leuk + goed voor de grond zelf) en bidden dat de kleintjes het halen van die vieze slijmerds!
De enigen die duidelijk last hebben van de kou, zijn de tomaten. Nauwelijks gegroeid de laatste twee weken, ocharme.
De tuinbonen blijven daarentegen groeien!
En kijk, de drie gezusters beginnen ook te komen! Feest!
Dankzij Steven en zijn waanzinnige enthousiasme toen ben ik aan een ananasexperiment begonnen, hoewel het tot nu toe nog niet zo succesvol geweest is…
Ananas??? Echt???? Daar ben ik benieuwd naar zeg, dat wil ik ook wel zo uit de tuin plukken…
Dat van die emmer ga ik onthouden! Het groeit daar goed. En smakelijk!
Jullie zijn goed bezig!!! Hier hebben de tomaten ook serieus van 't slechte weer geweten!
Amai, zo cool! Seg, stuurt maar wa rucola op hoor, het- lief en i+k zijn daar zot van! (dat +je heeft Cera gedaan, haha!)