Ja hoor, je mag de foto hierboven interpreteren als een uitnodiging om eerst nog een tas koffie of thee te nemen. Want hieronder heb ik ALLE boeken opgesomd die ik in drie jaar tijd gelezen heb. 8 boeken die ik 5 sterren gaf, 14 viersterrenboeken, 11 die net met de hakken over de sloot sprongen, 5 boeken die zo ‘meh’ waren dat ze maar 2 sterren kregen en helaas ook 2 boeken die mij totaal niet konden bekoren. Dat zijn er dus 40 in totaal, telkens met een korte review (a.k.a. wat ik direct na het uitlezen op Goodreads zwierde), want anders heeft deze lijst natuurlijk niet veel nut. Rock on & read on!
De 5-sterrenboeken
Daar waar de rivierkreeften zingen, Delia Owens *****
Amai!! Enorm graag gelezen. De prachtige beschrijvingen van de natuur doorheen het hele boek, en de spanning die serieus begon te snijden in het tweede deel, maken het wellicht mijn favoriete boek van 2022.
The Fifth Season (The Broken Earth, #1), N.K. Jemisin *****
Ik lees normaal geen fantasy, maar 1) ik wil in feite niet iemand zijn die tamelijk ongegrond dingen schrijft/ denkt als ‘ik lees normaal geen fantasy’ en 2) deze trilogie heeft mijn lief totaal onverwacht de liefde voor boeken ingeblazen. Hij leest nu terug, en meer dan mij tegenwoordig. Dus ik MOEST het natuurlijk ook lezen, dat is alleen maar logisch. Geen spijt van, en benieuwd naar het vervolg effenaf. En dat voor iemand die normaal geen fantasy leest.
Honingeter, Tülin Erkan *****
Wauw. Ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben die na het lezen van Tülins debuut denkt “we want more!!” (of iets in die trant) Zalige schrijfstijl met de mooiste beschrijvingen, goeie personages en een setting/vibe die me wel kon bekoren.
Jij mag alles zijn, Griet Op de Beeck *****
Griet doet het weer, mijn hart in duizend stukjes breken.
All The Ugly and Wonderful Things, Bryn Greenwood *****
All the feelz joenge. Serieus, mannekes. Ik heb zo veel en zo’n gemengde gevoelens gehad bij het lezen van dit boek en ik weet nu nog altijd niet goed hoe ik moet denken over dat ene aspect dat ik niet wil benoemen om niet te spoilen. Ik vond het echt supergoed, maar ik zou het niet aan iedereen aanraden, want ehm ja, ge moet het wel echt aankunnen door dat ene aspect dus. Man man man, zotte dinges.
Ik ben er niet, Lize Spit *****
Amai mijn frak. Wat een verhaal. En wat een talent, die Lize. Ik vond haar debuut ook al goed, maar hiermee overtreft ze dat in zowat alle opzichten. Lezen, maar echt!!
Arlo, Floor Denil *****
💔😢❤️
Mijn hart werd zo’n beetje gebroken, verwarmd, ontroerd en gelukkig ook weer aan elkaar gelijmd. En kom, ik ben ook gewoon neig onder de indruk van hoe Floor uiteenlopende gevoelens in haar tekeningen vangt. Sommige pagina’s zijn zo schoon dat ik ze zou willen uitscheuren om aan de muur te hangen MAAR AAN ZO’N HEILIGSCHENNIS DOE IK NATUURLIJK NI MEE. Maar dus echt: wauw.
Go Run – op naar een betere conditie en meer plezier bij het hardlopen, Josefien De Bock *****
Uitgebreide recensie vind je hier!
De 4-sterrenboeken
Bezonken rood, Jeroen Brouwers ****
Zo scherp als de bajonetten van de Jappen, wat een schrijver. Kort en krachtig, maar vooral hard en pijnlijk. Ik wil meer van hem lezen, dat ook.
Gebrek is een groot woord, Nina Polak ****
Graag gelezen, al voelde ik niet zo veel met het hoofdpersonage en had ik mijn bedenkingen bij veel beslissingen die ze maakt. Maar goed, moet kunnen. Vooral fan van de schrijfstijl.
Oogst, Sien Volders ****
Traag gelezen en ik heb het gevoel dat de veel te harde realiteit die Sien hier zo mooi beschreven heeft net daardoor nog iets zwaarder woog.
Het einde had wat langer uitgesponnen mogen worden, want dat was zo ineens met de pet ernaar gegooid, maar goed, iedereen maakt foutjes.
Briefe an einen jungen Dichter, Rainer Maria Rilke ****
10 brieven met advies over het leven. Aanrader, ook voor mezelf nog een tweede keer.
“Wir wissen wenig, aber daß wir uns zu Schwerem halten müssen, ist eine Sicherheit, die uns nicht verlassen wird; es ist gut, einsam zu sein, denn Einsamkeit ist schwer; daß etwas schwer ist, muß uns ein Grund mehr sein, es zu tun.”
The Book of Joe, Jonathan Tropper ****
Alweer veel hartjes, alhoewel deze parel wat harder en zwaarder aankwam dan andere Toppers. Of misschien ben ik gewoon wat gevoeliger geworden?
De filosofie van de heuvel: op de fiets naar Rome, Ilja Leonard Pfeijffer ****
Reisverslag van een bizar koppel: een oudere dikzak/schrijver en een onbezonnen, (soms irritant) eigenwijs “meisje”. Wat hen vooral lijkt te binden, is hun dagelijkse behoefte aan alcohol en hun verlangen naar een vorm van vrijheid en excentriciteit. Maar ze doen het: naar Rome fietsen. Ik ergerde me heel soms aan zijn waarnemingen, maar meestal niet. Graag gelezen en benieuwd naar zijn ander werk.
The Midnight Library, Matt Haig ****
Goed vakantieboek, over keuzes en spijt en de consequenties van elke beslissing die je neemt. Het wordt wat minder sterk naar het einde toe, maar wel fan van het idee van de Midnight Library. Ik zou er ook weleens in willen ronddwalen en boeken kiezen.
The Beekeeper of Aleppo, Christy Lefteri ****
Vijf maanden over gedaan. Ahum. Dat toont goed aan hoe zwaar en aangrijpend ik het vond, zo erg dat ik vaak geen zin had om verder te lezen. Op naar lichtere lectuur 😅
All the Bright Places, Jennifer Niven ****
Auwtsch, mijn hart. Graag gelezen, van begin tot eind. Gelachen, geglimlacht en zelfs een paar traantjes weggepinkt, want zo emo kan ik soms zijn (en dat ben ik misschien nog net iets meer in tijden van quarantaine). Oké, het is niet het allerbeste boek dat ik al gelezen heb, maar het was echt net wat ik nu nodig had, denk ik.
“There aren’t many people who would say this about me, but the great thing about this life of ours is that you can be someone different to everybody.”
“She was my best friend.”
“I’ve never had one. What’s it like?”
“I don’t know. I guess you can be yourself, whatever that means – the best and the worst of you. And they love you anyway. You can fight, but even when you’re mad at them, you know they’re not going to stop being your friend.”
Holding Up the Universe, Jennifer Niven ****
Zeer graag gelezen, net als All the Bright Places. Ik weet niet wat dat is met mij en bepaalde young adult boeken maar dat leest als sandwichekes met chocoladebolletjes. Zoet, nostalgisch, eenvoudig maar oh zo lekker.
De acht bergen, Paolo Cognetti ****
Zo’n boek waar ik niet wild van werd, maar wel heel rustig – en dat is alles behalve een slecht teken. Geen grote verrassingen, geen zotte plotwendingen, gewoon een verhaal over een man en zijn relatie met zijn vader enerzijds en die met zijn beste vriend anderzijds, en vooral ook over de bergen en hoe die een rol kunnen spelen in de levens van mensen – met beschrijvingen die extra veel goesting geven om de bergen in te trekken.
(Intussen heb ik ook de film gezien en MANNEKES TWIJFEL NIET OM ERNAAR TE GAAN ZIEN HE ZEG!)
The Great Believers, Rebecca Makkai ****
Veel minder door meegesleept of gegrepen dan door A little life (waarmee dit verhaal inderdaad wel kan vergeleken worden) en dus ook zeer traag gelezen, maar schoon, dat was het zeker en vast.
Coniferen, Max Temmerman ****
Vlaams-dramatisch verhaal in zo’n trefzekere taal dat ik benieuwd ben naar meer proza van deze dichter.
Five Feet Apart, Rachael Lippincott ****
Soms hebt ge gewoon eens nood aan een melig, voorspelbaar verhaal vol clichés, over onmogelijke liefde tussen twee tieners, en dan is dit boek exact wat ge nodig hebt. Aanbevolen voor fans van The fault in our stars, had ik ergens gelezen, en dat is helemaal waar. En ja, ik heb gebleit tijdens de laatste pagina’s. 3,5 sterren zou ik eigenlijk geven, maar allez, ik rond af naar boven, want ik ben in een wreed goeie bui dankzij het verhaal van Stella en Will <3
De rest
| Hoe je stopt met plastic, Will McCallum *** | Uitgebreide review. |
| My Sister, the Serial Killer, Oyinkan Braithwaite *** | Leuk, maar niet wauw. |
| Zonder de top te bereiken, Paolo Cognetti *** | Niet wauw, wel een mooi reisverslag van een zotte wandeling met hier en daar interessante inzichten en gedachten. |
| The Silent Patient, Alex Michaelides *** | Meh. Ik wilde wel weten hoe het zou aflopen, vond het dus wel spannend genoeg en had zelfs een “ha, amai, zot!”-gevoel op het einde, maar toch was ik niet zo hard aan het boek gekluisterd als gehoopt. Van een thriller zou je dat toch verwachten, hé? Ik stoorde me nogal vaak aan Theo, en het duurde me allemaal net iets te lang voor 4 of 5 sterren. |
| The Shining, Stephen King *** | Shit zeg, zo lang over gedaan (drie maanden!!). Ik weet niet goed hoe het komt, maar ik was er alleszins duidelijk niet zodanig door gegrepen dat ik vollenbak verder wilde lezen. Het kwam heel traag op gang sowieso, wat me wel wat stoorde. Wel blij dat ik het gelezen heb, want het is wel echt een goed verhaal en de laatste 20% maakten veel goed, al denk ik dat het beter is om dit boek te lezen als je goed kunt doorlezen en niet telkens na enkele pagina’s in slaap valt (door oververmoeidheid hè, niet door het boek op zich). |
| Go Ride, Angélique Dupré *** | Goed boek voor beginnende fietsers, omdat quasi elk aspect aan bod komt. Als je al wat ritjes rijk bent, zul je wellicht weinig nieuws leren. De recepten hoefden niet per se voor mij, en aan het hoofdstuk met core-oefeningen had ik niet veel, hoewel het erg nuttig is voor fietsers die geen ondersteunende spiertraining doen of er het nut niet van inzien. Ook een mooi vormgegeven boek, waardoor je ook gemakkelijk nog eens stukjes kan herlezen op een later moment. Tofste hoofdstuk: dat met de voorbeeldtrainingsschema’s. Ik heb ze zelf nog niet getest omdat ik nog geen rollen heb, maar wel leuk voor de fans van schema’s (ik!) als startpunt / leidraad voor efficiëntere trainingen. |
| The Subtle Art of Not Giving a F*ck: A Counterintuitive Approach to Living a Good Life, Mark Manson *** | In one go naar geluisterd tijdens een lange solowandeling. Fan van de ideeën en inzichten, hoewel er weinig – voor mij – zotte bij zaten, wellicht omdat ik zelf door de band al zo weinig mogelijk fucks probeer te geven. |
| Wraakengel, Joost Vandecasteele *** | Mijn eerste kennismaking met Joost Vandecasteele en ik durf niet met zekerheid te zeggen dat ik hem nog zal lezen. Het concept van het boek (boze vrouw met superkrachten, booyah!) intrigeerde mij enorm en in het begin was ik ook helemaal gebeten. Maar het verhaal zwakte nogal snel af en de schrijfstijl was niet helemaal mijn ding. Ik struikelde ook vaak over zinnen. Soms leek het alsof er geen eindredactie was gebeurd (lees: storend veel foutjes die er niet uit zijn gehaald). Niet slecht, maar ook zeker niet wauw, dus. |
| Writers & Lovers, Lily King *** | Enigszins hoge verwachtingen had ik, maar ingelost werden ze niet. Het was oké, maar mijn leestempo verraadt dat het ook niet meer dan dat was. |
| Beautiful Ruins, Jess Walter *** | Om de een of andere reden was ik keibenieuwd naar dit boek, maar het was ploeteren, tot ver voorbij de helft. Nadien las ik écht benieuwd verder, maar misschien ook vooral omdat ik het uit wilde. Het had de helft dunner kunnen zijn en daardoor ook veel aangenamer om te lezen, denk ik 🤷♀️ Niet superslecht, maar ik ga ‘t ook niemand aanraden. |
| Het leven gezien van beneden, Dimitri Verhulst *** | Iets te chaotisch en iets te veel het gevoel van ‘wat heb ik nu eigenlijk gelezen?’, ook al heb ik de meeste pagina’s oprecht met plezier gelezen – omdat ik zo’n fan ben van zijn schrijfstijl wellicht. Ik zie ‘t mezelf niet snel iemand aanraden, maar wel content dat ik nog eens een Verhulst gelezen heb. |
| One for My Baby, Tony Parsons ** | Meh. 2,5 afgerond naar 2, want ja, eigenlijk was het gewoon dat, “ok”. Nog wel graag gelezen omdat het wel gemakkelijk weg leest en dat soms weleens tof is. Maar Alfie is zo’n – om begrijpelijke redenen – bitter personage dat ik een paar keer gedacht hebt dat het mocht gaan gedaan zijn. Het boek had voor mij een kwart dunner kunnen zijn om hetzelfde verhaal te vertellen. Ik las het trouwens als papieren boek (want uitgeleend van een vriendin) en amai, ik vond dat echt niet meer aangenaam. Zo’n gesukkel met openhouden in bed en licht nodig hebben en mijn lief wakker houden en al!! Dat heeft de leeservaring ook wel een beetje negatief beïnvloed. (Shit, heb ik dat nu echt geschreven?! Maar ja, het was gewoon zo. Don’t shoot me.) “It’s funny. You love something and then one day it’s suddenly gone or changed or lost forever. But somehow that doesn’t stop your love. Maybe that’s how you know it’s the real thing. When it doesn’t come with conditions and get-out clauses, when it doesn’t have a best-by date. When you just give your love, and never stop giving it, and know that you never will. That’s when it is real. That’s when they can never touch it or spoil it or take it away from you.” |
| Zonder liefde, Stefan Brijs ** | Meh. Op zich nog best graag gelezen omdat ik van de schrijfstijl hield, maar het lijkt nergens naartoe te gaan en dat hoeft natuurlijk niet altijd, maar ik stoorde me er in dit boek toch aan. Het gaat over té weinig, of zo. Van drie naar twee sterren omdat het einde nogal teleurstellend was. |
| Fleishman Is in Trouble, Taffy Brodesser-Akner ** | Meh. Heel lang over gedaan, maar het klikte maar niet en ik hoopte dat het zou komen, maar meh, dus. Het laatste deel heb ik wel vrij snel gelezen, maar dat maakte het boek niet goed. Het was ook gewoon een heel negatief boek, vond ik. De schrijfstijl lag me ook niet helemaal, en het afwisselen tussen ik-perspectief en alwetende verteller verwarde me veel te lang. Op naar iets beter om het jaar af te sluiten! |
| 29 seconden, T.M. Logan ** | Slecht geschreven (of vertaald?), dom hoofdpersonage, veel te veel gezaag en geklaag zonder actie van een saaie vrouw en moeder voor wie ik weinig sympathie kon opbrengen. Na een tijdje wel voldoende spannend voor iemand die normaal geen thrillers leest om het snel te willen uitlezen (en er van af te zijn). |
| The Hate U Give, Angie Thomas ** | Ik hou in feite best wel van Young Adult boeken. Ik zie ook – uiteraard – het belang van het verhaal. Ik vind het vreselijk dat de problematiek bestaat (en in de Verenigde Staten nog veel harder dan hier). Maar dju toch, dit boek was veel te langdradig en ik ergerde me te vaak aan bepaalde ideeën en gedragingen van het hoofdpersonage. Ze is zo hard zo’n irritante puber, die bijvoorbeeld niet wil dat haar nieuwe bikini nat gemaakt wordt of die rebelleert tegen haar (terecht) overbezorgde ouders – en daar kon ik me moeilijk naar verplaatsen, nog meer gezien de gebeurtenissen en het feit dat ze wel ook wordt afgeschilderd als een tiener die al voldoende intelligent is. Ik denk zelfs dat ik Starr geen toffe zou gevonden hebben als ik het boek als 16-jarige zou gelezen hebben. De schrijfstijl beviel me ook helemaal niet, hoewel dat misschien ligt aan de Nederlandse vertaling, maar hoe dan ook: het is veel te hard geschreven vanuit dat 16-jarige (maar in mijn gevoel eerder 12-/13-jarige) perspectief, en dat stak snel tegen. Ik ben ervan overtuigd dat er veel betere boeken over dezelfde problematiek zijn. |
| How to Make a Plant Love You: Cultivate Green Space in Your Home and Heart, Summer Rayne Oakes * | Dit is geen how-to-boek, dus de titel is nogal misleidend. Het is een boek over plantenliefde en hoe planten je leven kunnen veranderen en bla bla bla. Fan van een deeltje van de boodschap, maar niet van de schrijfstijl noch van de langdradigheid en het zweefgehalte. |
| Untamed, Glennon Doyle * | Ik wilde dit boek graag goed vinden. Ik heb het gekregen van een van de vrouwen die ik het liefste zie, en ik wilde de lovende woorden van een van mijn favoriete boekenreviewsters onderstrepen. Helaas, het mag echt niet zijn. Ik herinner me dat ik wel wat waardevolle wijsheden en inzichten gelezen heb, in het begin van het boek, enkele maanden geleden want zo lang heb ik erover gedaan. Maar het wordt meer en meer een verhaal dat puur over Glennon zelf gaat, en hoe fantastisch ze wel is nu ze vrij is. And I really don’t like her. Ze is zo vol van zichzelf. Ze begint haar inzichten veel te veel op basis van assumpties en veralgemeningen over vrouwen. Niet iedereen is over de hele lijn zoals jou, Glennon. Het lijkt alsof we voor haar allemaal gekooide wezens zijn die hun wilde wortels moeten terugvinden om een ‘waar’ leven te leiden. Ze is een controlefreak en een jaloerse moeder, die geen dingen doet voor ‘de fun’, die bossen haat en van tv houdt, en die zich op een manier boven andere vrouwen stelt. Ze zou dus nooit mijn vriendin kunnen worden. Het boek zelf is dan weer veel te langdradig en staat veel te vol met anekdotes die echt geen toegevoegde waarde meer hebben. Haar religieuze zoektocht irriteerde me ook mateloos. En haar toon, zo pretentieus en egocentrisch, ik heb er nauwelijks andere woorden voor. Ze begint haar relaas vanuit empowering drijfveren, maar op de duur had ik meer en meer het gevoel dat ze zichzelf en haar keuzes die haar geleid hebben tot wie ze vandaag is, in haar ‘nieuwe’ leven, wil verantwoorden of duiden. Dat is wellicht niet het geval gezien het hele uncaged-verhaal, maar dat is wel het gevoel dat ik gekregen heb door die anekdotes en de toon. En de preken! Veel te veel preken die ze zogezegd gehouden heeft naar familie en vrienden toe, waarvan ik niet geloof dat ze ze met die woorden gezegd heeft. Omdat niemand zo spreekt. Doe eens normaal. Oh well. Waarschijnlijk behoor ik gewoon niet tot de doelgroep. Waarschijnlijk gaan sommige andere vrouwen hier héél véél aan hebben. Ik wenste dat Glennon veel meer geschrapt zou hebben. 🤷♀️ |
Oeh! Blogposts over boeken zijn mijn favoriet, en ik haal hier weer enorm veel inspiratie uit omdat onze leessmaak wel redelijk gelijklopend is. Een paar boeken staan nu hoger op de leeslijst :-).
‘Ik ben er niet’ vond ik ook stukken beter dan ‘Het smelt’, wat ik op zich ook al geen slecht boek vond. En Griet Op de Beeck heeft mij ook nog niet teleur gesteld. En Arlo, ja, amai…
‘The Midnight Library’ vond ik wel vijf sterren waard, maar smaken verschillen en gelukkig maar.
Veel leesplezier in 2023!
Dankjewel. voor zoveel inspiratie! I, las alleen de Middernachtbibliotheek die ik super leuk vond!