Leesvoer – editie vijfsterrenboeken over het leven

De laatste maanden las ik – nogal onbewust – eerder levensbeschouwelijke boeken. Boeken die een sterke indruk hebben nagelaten, ook. Boeken die ik 5 Goodreads-sterren gaf, wat bij mij zoveel betekent als “dit boek was geweldig (ofwel: heeft mij enorm geamuseerd / meegesleurd … iets anders wreed positiefs)”. Dit waren ze.

One Last Thing Before I Go, Jonathan Tropper *****

Wreed graag gelezen. Het voelde als het goeie boek op het goeie moment voor mij, met een hele hoop zinnen die me deden nadenken en vol hilarische én hilarisch pijnlijke dialogen en inzichten over het leven.

Donkerder dan This is Where I Leave You (van dezelfde auteur), soms zelfs deprimerend donker, maar hé, het leven is soms gewoon wat donker. Het leest alleszins opnieuw als een film en de personages zijn zo geloofwaardig dat je ze eens zou willen vastpakken en vertellen dat het allemaal wel goed komt, hoe uitzichtloos alles ook lijkt.

I keep waiting for the universe to decide things for me, and the thing is, the universe has better things to do.”

The only thing worse than not having your dream come true is having it come true for a little while.”

There are some people out there who don’t wait for what comes next. They decide what should come next and they go and make it happen.”

Still Alice, Lisa Genova *****

Ontroerend mooi én triest verhaal over Alice, bij wie op 50-jarige leeftijd alzheimer vastgesteld wordt. Geleidelijk begint ze haar grip op het leven te verliezen, en dat verlies, die aftakeling, het hele, verschrikkelijke proces wordt ZO sterk beschreven. Echt pijnlijk, pijnlijk echt. Het boek had van mij gerust wat dikker mogen zijn.

The Last Days of Rabbit Hayes, Anna McPartlin *****

Geglimlacht, gelachen en geweend heb ik, maar vooral de eerste twee, dankzij dit boek over Rabbit en haar familie. Het is een traag boek, maar zo’n mooie, warme, sterke personages, zo’n ontroerende verhalen, zo’n goeie dialogen, zo veel liefde. Ja, liefde, dat vooral. Ze hebben mijn hart zo vaak verwarmd dat ik er even niet goed van ben. Als de familie Hayes zou bestaan en dichtbij zou wonen, ik zou elke week eens langsgaan, denk ik. Zo zo zo blij dat ik dit gelezen heb.

 

A Little Life, Hanya Yanagihara ***** (NL ebook)

5 grote sterren, dit. Zonder twijfel en zonder overdrijven het beste boek dat ik in jaren gelezen heb. Het gruwelijkste en het donkerste, ook. Ik ben van Jude gaan houden, en terwijl ik dit schrijf, begin ik weer te wenen. Elke keer als ik terugdenk aan zijn verhaal, trouwens. Zo veel pijn, zo veel ondraaglijke pijn.

Ik zou dit boek aan niemand aanraden, omdat het zo pijnlijk is. Omdat het beelden in je hoofd nalaat die je er eigenlijk liever niet had bij gestopt. Omdat het mij achterliet met een moeilijk te beschrijven maar alleszins heel zwaar gevoel. Ik heb zo meegeleefd én meegeleden met Jude, en met zijn vrienden, die ook zo zo zo veel om hem geven en toch even machteloos lijken te zijn als ik, de lezer.

Maar ik zou dit boek ook aan iedereen aanraden, omdat het zo overweldigend mooi is. Er zit zo veel liefde in, zo veel vriendschap, zo veel zorg en zo veel warmte.

Hartbrekend – of nee, hartverscheurend – én hartverwarmend. Intens, psychologisch diepgravend en meesterlijk geschreven. Echt, op dit soort boek heb ik zitten wachten.

Why wasn’t friendship as good as a relationship? Why wasn’t it even better? It was two people who remained together, day after day, bound not by sex or physical attraction or money or children or property, but only by the shared agreement to keep going, the mutual dedication to a union that could never be codified. Friendship was witnessing another’s slow drip of miseries, and long bouts of boredom, and occasional triumphs. It was feeling honored by the privilege of getting to be present for another person’s most dismal moments, and knowing that you could be dismal around him in return.”

Nu ik ze hier zo allemaal onder elkaar zie staan, lijkt het misschien alsof ik boeken kies die me ongelukkig maken, die me deprimeren. Ze hebben allemaal een nogal donker en/of triest kantje, ja. Maar wees gerust, ik lees dit soort boeken niet omdat ik ongelukkiger zou willen worden. Of zo. Nee. No way. Stefan begrijpt helemaal niet zo goed waarom ik dit soort boeken graag lees. Er is al genoeg echte miserie, vindt hij. Onnodig om ook nog eens fictieve miserie te lezen. Maar deze boeken gaan natuurlijk over veel meer dan dat. Oef. Maar ik begrijp hem natuurlijk wel, als ik me verplaats in hem, wanneer hij me ziet snikken boven een boek en hij zich afvraagt waarom ik het mezelf toch aandoe. Ahum. Herkenbaar? Ja, toch, hé?

17 gedachten over “Leesvoer – editie vijfsterrenboeken over het leven”

  1. Ik krijg nog altijd kippenvel als ik aan A Little Life denk… Mooiste en beklijvendste boek dat ik in jaren las!

    En The last days of Rabbit Hayes vliegt op mijn leeslijstje, dankjewel voor de tip!

  2. Lottesanekdotes

    Ik las al drie van de vier boeken (enkel het eerste niet), dus ik denk dat ik je begrijp. Die boeken trekken me gewoon aan, ook al zie ik al genoeg miserie op mijn werk en in het dagelijkse leven. Raar hé?

  3. ‘Still Alice’ vond ik geweldig… In ‘A Little Life’ ben ik begonnen de dag voor mijn bevalling, maar ik zit nu nog maar aan blz. 100. Ik geraak er niet door, mede omdat het in het Engels is denk ik. Ik denk dat ik ‘m in het NL bestel, want ik lees er voornamelijk goeie dingen over…

    1. Ik geraakte er ook maar lastig in, in het begin! Vooral omdat ik weinig tijd/energie had om goed te kunnen doorlezen. Ik denk dat dàt eigenlijk nog het belangrijkste is, dat je er tijd voor moet kunnen maken. Of allez, dat gevoel had ik toch. Ik heb ook nog niets negatiefs gelezen over de NL vertaling, dus ik zou zeggen: go for it! 🙂

  4. Oeh, nou ik doe dat mijzelf momenteel ook maar niet aan. Maar ja, ik vroeg me al lezend wel een beetje af of er een relatie is met de wat moeilijkere periode waar je doorheen gaat? En, hoe gaat het met je, ondertussen?

    1. Ik denk het niet, want ik lees wel vaker dit soort boeken, en sowieso ook liever dan (al te) luchtige romans. Alhoewel ik die laatste soort misschien nu net wel een kans zou moeten geven … Het gaat wel, ondertussen. Nog niet terug ‘de oude Kelly’, maar ik sta alleszins alweer positiever in mijn schoenen 🙂 Dank je om ernaar te vragen, lief!

  5. Daar lees ik net voor, voor boeken die raken en je doen nadenken.
    Heb je de film van Still Alice al gezien? Ik keek net naar de trailer en kreeg al een krop in mijn keel en tranen in de ogen. Het boek zal waarschijnlijk nog krachtiger zijn en zwaarder zijn. Hij komt in ieder geval op mijn lijstje.

  6. ik ben mij door A little life aan het werken onder meer omwille van uw review op Facebook, maar maaaaan, ik zou het inderdaad toch ook niemand aanraden, zo deprimerend (en ik ben nog maar net over de helft dus ik hou mijn hart vast voor wat er nog komt). Maar super impressionant, dat ook wel.

  7. Herkenbaar? Oh jup jup! En toch lees ik ze zo graag, zo’n boeken. Omdat er soms zinnen instaan die exact verwoorden wat ik zelf niet verwoord krijgt en in mij zit te wringen, omdat een potje zitten bleiten bij zo’n boek soms ook gewoon deugd doet (wat misschien raar klinkt, maar zelfs al gaat het boek over iets heel anders dan waar ik mee zit, soms komt dat tijdens het wenen precies ook “los”).
    Aangezien ik nog geen enkele van deze boeken las, weet ik waar te beginnen de volgende keer dat ik nood heb aan zo’n boek, merci! 🙂

  8. Pingback: Een klein leven – Hanya Yanagihara | Lalagè leest

  9. Ik ben zo blij dat je a little life ook zo goed vond! Je review is heel raak ook. Heb hem net voor het eerst gelezen in juni-juli (na lang tegendraads doen, ik wil nooit mee met een hype) en ik was er zo ondersteboven van en helemaal nog niet klaar om los te laten dat ik hem gewoon opnieuw ben beginnen lezen om nog meer details in mij te kunnen opnemen… Net een weekje voor de tweede keer klaar en het blijft toch nog erg hangen maar ik kan er nu al beter mee om, met het verdriet 🙂 (en ik begrijp Stefan maar ik ben blij dat mijn lief zo zachtmoedig reageert… Hij vindt dat zo lief dat ik helemaal meeleef, ik krijg dan een extra knuffel ook…).

Reageer